آلمانیا دان گلمیش

همان گونه که می دانید همسایه غربی ما ترکیه روی جذب توریست سرمایه گذاری درخور توجهی کرده. وقتی دولتمردان ترکیه برای سفر دیپلماتیک این ور و اون ور می روند ششدانگ حواسشان پی آن است که راهی باز کنند تا تجار , پیمانکاران، صادر کنندگان و مهندسین و تکنیسین ها و کارگران ترکیه نهایت استفاده ی اقتصادی را ببرند. نتیجه آن شده که با آن که ترکیه نفت ندارد سال به سال از نظر اقتصادی جلو می رود. دایی بزرگم در ترکیه جراح مغز است. به گفته ی او ترکیه از نظر تامین بهداشت و درمان برای همه ،از جمله فقرا در مناطق نسبتا دور افتاده (مانند سامسون در کناره ی دریای سیاه) در ده سال اخیر پیشرفت چشمگیر داشته است.

من در اینجا نمی خواهم از مسایل کلان اقتصاد ترکیه سخن بگویم. نه تخصص اقتصادی دارم و نه وبلاگم محل مناسبی برای این گونه بحث های تخصصی است. اما می خواهم از دغدغه های اقتصادی خانواده های ترکیه ای بگویم. وقتی من بچه بودم دایی ام در ترکیه دانشجو بود. من و مادرم سالی یکی دو باربه ترکیه برای دیدن دایی ام می رفتیم. دایی ام بین اقشار فرودست جامعه ی ترکیه دوست و همدم زیاد داشت. از طریق او من هم با آنها ارتباط پیدا کردم. تجربه ی خیلی جالبی بود. از آنها و فرهنگشان چیزهایی آموختم که مرا در زندگی از نظر اقتصادی خیلی کمک کرد. بین آن قشر از مردم ترکیه «آلمانیا دان گلمیش» (=از آلمان آمده) طنین خاصی داشت. وقتی یکی می رفت آلمان کار می کرد و پس انداز می کرد و بر می گشت یه هو نه تنها زندگی او و خانواده اش بلکه زندگی یک محله رونق می یافت. همبستگی شان، نگاه رو به آینده شان، تکیه به کار و زحمت خودشان برای پیشرفت، واقعیت بینی شان (به جای رویا پردازی های بی فایده یا منفی بافی های مخرب) و.... برای من بسیار تحسین برانگیز و در عین حال آموختنی بود. وقتی یکی از آلمان بر می گشت و وضع مالی اش بهتر می شد سعی نمی کرد خود را از بستگان خود جدا کند و احیانا آنها را انکار نماید. آن چه که به دست آورده بود سعی می کرد با آنها قسمت کند. مهمتر آن که سعی می کرد راه پیشرفت را به آنان نشان دهد. از طرف دیگر من حس حسادت ونظر تنگی و بخالت را هم بین آنها ندیدم. گویا جوان های فقیر می دانستند که اگر در مورد آن فامیل که از آلمان برگشته بخالت ورزند از فرصت هایی که به واسطه ی او ممکن است نصیب شان شود محروم می شوند. همین طوربود وقتی که کسی از آن محلات در خود ترکیه پیشرفت می کرد و به جایی می رسید.
طبقه ی متوسط ترکیه هم کمابیش وضع مشابهی دارند. ترجیح می دهند اگر در خارج زندگی می کنند و پول درمی آورند برای تعطیلات برگردند ترکیه و با خانواده تفریح کنند و پول هایشان را خرج کنند. ویلایی در ترکیه می خرند و با فامیل همگی دور هم از زندگی لذت می برند. یا سرمایه ای در اختیار جوان های فامیل می گذارند که با آن کار کنند.