Da Vinci code

دارم کتاب کد داوینچی را می خوانم. رمان مشهور تر از آن است که نیاز به معرفی داشته باشد. تا وسط های داستان رسیده ام. تا اینجا جالب ترین بخش آن، برای من، خاطره ی سمینار دادن آن پروفسور هاروارد برای زندانیان درباره مون آلیزا بود. (As a part of Harvard outreach program)سئوالات و نکته سنجی های زندانیان معرکه بود. از آن جالب تر صبر و حوصله ی پروفسور در پاسخگویی بود.

یادم آمد که چند سال پیش یکی از خبرنگاران پرمدعای صدا و سیما رفته بود و با یک جوان حدودا 20 ساله در زندان مصاحبه کرده بود. پسرک در استدلال و قابلیت های کلامی مصاحبه گر را مچاله کرد! می گفت آرزو دارم نویسنده بشم. مصاحبه گر بر گشت و با لحن شماتت گفت:" نویسنده ای نمی شناسم که بزهکار بوده باشد." در دل خبرنگار را فحش دادم که چه جای این حرف است! پسرک زندانی با خونسردی جواب داد:" اما من می شناسم: جک لندن." و شروع کرد به تعریف داستان زندگی جک لندن. نمی دانم الان آن پسرک کجاست. امیدوارم به آرزویش رسیده باشد.اگر او را می شناسید و او به آرزویش رسیده به من بگویید تا کتاب هایش را بخرم و برای کتاب هایش تبلیغ کنم.

هوس کردم من هم بروم و در یک دارالتادیب سمینار بدهم. البته فکرش را که می کنم می بینم بهتر است شاهین برود و سمینار بدهد و بعد بیاید برای من تعریف کند!