خاطره ای از دوران دبيرستان

در دوران دبیرستان (سال 71) به اتفاق چند نفر از همکلاسی هایم کلاس کامپیوتر می رفتیم.
جو کلاس ها خیلی با مدرسه ی ما (فرزانگان) فرق داشت. شرکت در آن کلاس ها فرصتی بود تا با آدم هایی آشنا شویم که به طور معمول نمی دیدیم. معلممان یک مهندس جوان بود که -اگر درست یادم باشد- به تازگی وارد دوره ی کارشناسی ارشد شده بود. اگر حافظه ام درست یاری دهد دوره ی کارشناسی دانشجوی دانشگاه آزاد بود اما فوق لیسانس در دانشگاه تبریز قبول شده بود. مال یکی از روستاهای اطراف تبریز بود و لهجه شیرین روستایی داشت. تا بخواهید زرنگ و زبل بود. انصافا هم برای کلاس ها سنگ تمام گذاشت. یکی از درس هایی که گذراندیم گرافیک کامپیوتری بود. معلممان بر اساس دروسی که می داد یواش یواش یک کتاب آموزشی نیز تالیف می کرد. نمره ی درس منوط به پروژه بود. برای آن که 20 می گرفتیم باید یک پروژه ارائه می کردیم. معلممان تاکید می کرد که باید چنان پروژه را انجام بدهیم که قابل رقابت با پکیج های خارجی باشد. ما هم تمام تلاش مان را کردیم. کلاس ها مختلط بودند و دختر ها و پسرها -بفهمي نفهمي- با هم احساس رقابت می کردند. نمی خواستند جلوی هم کم بیاورند. همین هم مزید بر علت شد که برای پروژه هایمان سنگ تمام بگذاریم. انصافا کارهای تمیزی از آب در آمدند. با نمک و ابتکاری و user-friendly. پروژه هارا تحویل دادیم و یک 20 خوشگل گرفتیم. خیلی شاد و راضی بودیم. اما چند ماه بعد اتفاقی افتاد که برخي از دوستانم را عصبانی کرد. بعدا مي نويسم جريان چه بود.