برخورد دوستان خارجي با موفقيت هاي همكارانشان

با گروهي از دوستان فيزيكپيشه ي اروپايي داريم سعي مي كنيم يك شبكه (network) آموزشي-پژوهشي در زمينه ي ماده ي تاريك و فيزيك نوترينو راه بياندازيم. شبكه بيشتر اروپايي است و خرج آن را هم كشورهاي اروپايي خواهند داد اما چند عضو هم از خارج از اروپا دارد من جمله اين جانب از ايران. اگر اين شبكه پا گرفت، بيشتر توضيح مي دهيم كه چه مزايايي دارد و نحوه ي عمل آن چگونه است. چندي پيش دوستاني كه اعضاي اصلي اين شبكه هستند (دوست قديمي ام سيلويا از durham و دوست جديدم، بلن، از مادريد) اي ميل زدند و از همه ي اعضاي شبكه خواستند تا اگر جايزه اي دريافت كرده اند اعلام كنند تا در معرفي نامه ي شبكه كه براي گرفتن بودجه تنظيم مي شود گنجانده شود. من هم به جايزه ي دانشمند جوان كه از طرف اتحاديه بين المللي فيزيك محض و كاربردي دوسال پيش اعطا شده بود اشاره كردم. داشتم معرفي نامه را مي خواندم تا نظرات و پيشنهاد هاي خود را به تنظيم كنندگان گزارش بفرستم ديدم در بخش جايزه ها و غيره اين جايزه ي مرا اول از همه نوشته اند. من و سيلويا با هم صميمي هستيم و از موفقيت همديگر شاد مي شويم. اما اين كار او و بلن (كه من زياد نمي شناسمش) بيش از آن كه ريشه در محبت و عاطفه داشته باشد ريشه در عقلانيت دارد. مي دانستند دريافت اين گونه جايزه ها يك امتياز مثبت براي تصويب بودجه محسوب مي شود.

بودجه را بلن و سيلويا قرار نيست بگذارند توي جيبشان! قرار است از اين بودجه استفاده كنند تا محيطي مناسب براي آموزش نسل بعدي دانشجويان فراهم آورند.
از اين جهت ايران با اروپا فرق ندارد. اين گونه جايزه ها در ايران نيز از جهت گرفتن پژوهانه (گرنت) و ... از نهاد هايي چون بنياد ملي نخبگان مفيد هستند. كساني مانند من و يا شاهين هم از اين گرنت ها استفاده مي كنيم تا محيطي مناسب براي آموزش دانشجويان نسل بعدي فراهم كنيم. درست از همان طريقي كه همتايان اروپايي اين كار مي كنند: از طريق دعوت سخنران، برگزاري همايش، فرستادن دانشجو به همايش، دادن كمك هزينه به دانشجوي دكتري و....

دوستان خارجي وقتي تبريك مي گفتند و ابراز خوشحالي مي كردند از ته دل بود چرا كه مي دانستند اين مورد كوچك هم -در كنارده ها مورد مهمتر و با ارزش تر- قدرت چانه زني آنها را در پيشبرد برنامه هاي مشترك علمي بالا مي برد.
همان طوري كه قبلا گفتم كتاب و مقالات مرور دكتر رفيعي تبار مايه ي افتخار پژوهشگاه ماست چرا كه براي اين مركز در سطح بين المللي اعتبار كسب كرده. اي كاش آن قدر وسعت ديد داشتيم كه ياد بگيريم از اين اعتبار كه سرمايه اي است در جامعه ي علمي، براي پيشبرد علم كشور استفاده كنيم!
باز هم مي گويم سخن از قدر داني و... نيست. نمي دانم يادتان هست يا نه كه من در اينجا يك جشن كوچك به مناسبت جايزه ي ديراك پروفسور وفا گرفتم. به هنگام افتتاح جشن سخنراني 5 دقيقه اي كردم كه محتواي آن تاكيد بر اين نكته بود كه ما بايد به جايي برسيم كه بتوانيم از وجود افرادي مانند پروفسو ر وفا بهره مند شويم. متن سخنراني در اينجا موجود است.