متن زیر نوشته ی آقای دکتر روزبه الله وردی است. آقای دکتر الله وردی در دانشگاه نیو مکزیکو جزو هیات علمی هستند. رشته پژوهشی ایشان کیهانشناسی و انرژی های بالاست. فردا ایشان به ایران تشریف خواهند آورد و مدتی مهمان پژوهشکده ی فیزیک خواهند بود. بناست که ایشان سمیناری در تاریخ 26جولای (سه شنبه ی سه هفته دیگه) ارائه نمایند. حضور در سمینار برای کلیه ی علاقه مندان آزاد است.
سئوالی که دانشجویان (دوره ی کارشناسی و بالاتر، ایرانی و غیر ایرانی) در مناسبت های مختلف مطرح می کنند این است که تسلط بر دروس پایه ی فیزیک تا چه میزان برای انجام کارهای پژوهشی مورد نیاز است.در اینجا مایلم توصیح مختصری بر پایه ی تجربیات شخصی خود و همچنین آشنایی با فیزیکپیشگانی که از نزدیک می شناسم و با معیار های استاندارد پژوهشگرانی موفق شناخته می شوند، ارائه کنم.
تسلط بر دروس پایه ی کارشناسی (عمدتا مکانیک کلاسیک، الکترومغناطیس، مکانیک کوانتمی، ترمودینامیک و مکانیک آماری) به معنای شناخت عمیق و مفهومی از این مباحث کمک شایانی به پیشرفت در کار پژوهش می کند. علم فیزیک یک کل به هم پیوسته است و ما در شاخه های مختلف آن اصول کلی مشخصی را برای توصیف پدیده های گوناگون با درجات پیچیدگی متفاوت به کار می بریم. تسلط بر مفاهیم بنیادی کمک بسیاری برای شناخت و توضیح این پدیده ها حتی در پیشرفته ترین سطوح می کند. مثال مورد علاقه ی من که همیشه آن را برای دانشجویان تکرار می کنم، کیهانشناسی تورمی است. توصیف شهودی و کیفی تورم در جهان اولیه، خلق اختلال های کیهانی از افت و خیزهای کوانتمی در طول تورم وتولید ذرات بنیادی پس از تورم کاملا به کمک رژیم های مختلف دینامیک نوسانگر هارمونیک در حضور میرایی و تشدید پارامتری امکانپذیر است.
البته باید توجه داشت که تسلط بر دروس پایه لزوما منتهی به توفیق در امر پژوهش نمی شود ولی قطعا نقش مهمی در درک کامل تر از موضوع مورد تحقیق و همچنین در پیدا کردن و تعریف مسایل خوب و به درد بخور ایفا می کند. یک نکته ی مهم این است که این امر باید در زمان مناسب و مربوط حاصل شود. در مراحل بالای تحصیلی و هنگام شروع به کار پژوهشی وقتی برای بازگشت به دروس پایه و یادگیری دوباره ی آنها وجود ندارد. البته برخی جزئیات ریز تکنیکی را می توان هنگام نیاز به استفاده از آنها آموخت ولی تسلط بر مفاهیم پایه ای و اساسی باید در زمان گذراندن درس های مربوطه به دست آید.
در پایان مایلم به دو درس خا طره انگیزی که در دوران تحصیل و پس از آن بارها برایم راهگشا بوده اند اشاره کنم: فیزیک موج و مکانیک کوانتمی که به ترتیب اساتید ارجمند آقایان دکتر ارفعی و دکتر اردلان در دهه ی 60شمسی در دانشگاه صنعتی شریف تدریس کردند.
سئوالی که دانشجویان (دوره ی کارشناسی و بالاتر، ایرانی و غیر ایرانی) در مناسبت های مختلف مطرح می کنند این است که تسلط بر دروس پایه ی فیزیک تا چه میزان برای انجام کارهای پژوهشی مورد نیاز است.در اینجا مایلم توصیح مختصری بر پایه ی تجربیات شخصی خود و همچنین آشنایی با فیزیکپیشگانی که از نزدیک می شناسم و با معیار های استاندارد پژوهشگرانی موفق شناخته می شوند، ارائه کنم.
تسلط بر دروس پایه ی کارشناسی (عمدتا مکانیک کلاسیک، الکترومغناطیس، مکانیک کوانتمی، ترمودینامیک و مکانیک آماری) به معنای شناخت عمیق و مفهومی از این مباحث کمک شایانی به پیشرفت در کار پژوهش می کند. علم فیزیک یک کل به هم پیوسته است و ما در شاخه های مختلف آن اصول کلی مشخصی را برای توصیف پدیده های گوناگون با درجات پیچیدگی متفاوت به کار می بریم. تسلط بر مفاهیم بنیادی کمک بسیاری برای شناخت و توضیح این پدیده ها حتی در پیشرفته ترین سطوح می کند. مثال مورد علاقه ی من که همیشه آن را برای دانشجویان تکرار می کنم، کیهانشناسی تورمی است. توصیف شهودی و کیفی تورم در جهان اولیه، خلق اختلال های کیهانی از افت و خیزهای کوانتمی در طول تورم وتولید ذرات بنیادی پس از تورم کاملا به کمک رژیم های مختلف دینامیک نوسانگر هارمونیک در حضور میرایی و تشدید پارامتری امکانپذیر است.
البته باید توجه داشت که تسلط بر دروس پایه لزوما منتهی به توفیق در امر پژوهش نمی شود ولی قطعا نقش مهمی در درک کامل تر از موضوع مورد تحقیق و همچنین در پیدا کردن و تعریف مسایل خوب و به درد بخور ایفا می کند. یک نکته ی مهم این است که این امر باید در زمان مناسب و مربوط حاصل شود. در مراحل بالای تحصیلی و هنگام شروع به کار پژوهشی وقتی برای بازگشت به دروس پایه و یادگیری دوباره ی آنها وجود ندارد. البته برخی جزئیات ریز تکنیکی را می توان هنگام نیاز به استفاده از آنها آموخت ولی تسلط بر مفاهیم پایه ای و اساسی باید در زمان گذراندن درس های مربوطه به دست آید.
در پایان مایلم به دو درس خا طره انگیزی که در دوران تحصیل و پس از آن بارها برایم راهگشا بوده اند اشاره کنم: فیزیک موج و مکانیک کوانتمی که به ترتیب اساتید ارجمند آقایان دکتر ارفعی و دکتر اردلان در دهه ی 60شمسی در دانشگاه صنعتی شریف تدریس کردند.
پی نوشت منجوق: اگر سئوالی و کامنتی در این باره دارید در وبلاگ مشق پژوهش منعکس کنید. مشق پژوهش وبلاگ جدید من است که در آن مرتب می نویسم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر