در تبریز بین خانم های خانه دار مد می شه بروند فلان کلاس.
چند سال پیش هم کلاس جهانگردی مد شده بود. می رفتند کلاس آموزش مهارت پذیرایی از جهانگرد. اصول مهارت پذیرایی گردشگر را خوب آموزش می دادند. مثلا می گفتند یک speciality باید داشته باشید که به آن معروف شوید. بعد که به آن نیت آمدند می توانید کالاهای دیگر عرضه کنید. این گونه فعالیت ها و بازار یابی ها اصولی دارند که شناخته شده مدون و قابل آموزش هستند. لازم نیست ما این اصول را دوباره کشف کنیم.
اگر توریست بیاید شرکت های توریستی می توانند همین افراد دوره دیده را استخدام کنند و آنها هم برنامه های جذاب متناسب با سلیقه ی مشتری ترتیب می دهند به گونه ای که در ایران هم قابل اجرا باشد.
کاری که ما باید بکنیم این نیست که به فکر باشیم چه طوری برای گردشگران خارجی برنامه ی تفریحی ترتیب دهیم. اینها را افرادی که دوره ی بیزنس هتلداری و رستوران داری و نمایشگاه داری... گذرانده اند بهتر از ما بلد هستند. کسی که می خواهد از این طریق در آمد داشته باشد می رود یاد می گیرد یا فرد متبحر را استخدام می کند.
کاری که ما باید بکنیم این است که یک کمی از زندگی معمولی داخل ایران (همین زندگی روزمره) به خارجی ها بگوییم. یک مقدار با مثبت اندیشی و یک مقدار با طعم طنز. همین بس است که ترسشان را از آمدن به ایران بترساند.
کامنت زیر را چندی پیش در جواب یکی از خوانندگان نوشته بودم. یک همچین مطلبی برای علاقه مند کردن مسافر خارجی مناسب است:
"یک چیزی هم در مورد دستپخت بگویم. اونهایی که از بیرون نگاه می کنند آشپزی تبریزی را در کوفته تبریزی و اگر خیلی مطلع باشند "داش کلم بورانی سی" خلاصه می بینند. در صورتی که فرهنگ آشپزی تبریز یک فرهنگ کاملا زنده و پویاست.
خانم های تبریزی که به دستپخت خوشمره معروفند سطح های محتلفی در هنر آشپزی دارند. آنهایی که به شما در امر آشپزی فخر فروشی کرده اند از نظر سطح آشپزی در رده میانی رو به پایین هستند. (چند روز پیش گفتم دانشجوی میانی رو به پایین دانشگاه اسم و رسم دار دانشجویان تازه وارد را تحقیر می کند. دانشجو اعتبار آفرین برای دانشکده چنین نمی کند. در فرهنگ آشپزی تبریز هم همین است)
یک عده هستند که در فرهنگ آشپزی تبریز trend-setter هستند. آنها هستند که غذاهای جدید را ابداع و مد می کنند. بقیه دنباله رو هستند. معیار تشخیص کیفیت غذا هم باز اولی ها هستند. trend-setter ها اتفاقا هیچ وقت غذای شهرهای دیگر را مسخره نمی کنند. من بارها در وبلاگ گفته ام که باید برای پیشرفت و بالا رفتن کیفیت مقالات با فیزیکدانان دیگر کشورها مراوده داشته باشیم. برای بالا رفتن کیفیت آشپزی هم همین است. trend-setter ها آن قدر از هنر خودشان مطمئن هستند که می دانند با مزمزه کردن غذای هرجایی می توانند فرمولش در بیاورند و برای ابداع غذاهای جدید هم ایده بگیرند. این کار را مرتب انجام می دهند.
اونهایی که دنباله رو trend-setter ها هستند از آن تیپ حرف ها که شما زدید می زنند.
مادر مادربزرگم (همان که شخصیت سارا را از او الهام گرفتم) یک بار به من گفت باید به تکنیک های آشپزی اقوام مختلف دقت کنی و از هر کدام چیزی یاد بگیری."
پي نوشت: لطفا مطلب حاضر و همچنين اين سری نوشته ها را که در مورد جذب گردشگر هست به هر طریق که می توانید به اشتراک بگذارید. هر چه تعداد خواننده ها بیشتر باشد احتمال این که در عمل مورد توجه قرار گیرد بیشتر می شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر