تحفه استوا براي شب يلدا

چند هفته پيش براي شركت در كنفرانسي به سنگاپور رفته بودم. همان طور كه مي دانيد سنگاپور نزديك استوا واقع است. سنگاپور جمعيتي حدود چهار ميليون نفر دارد. سنگاپور حدود دويست سال پيش مستعمره انگليس شد. سنگاپوري ها از استعمارگران سابق خود كينه اي به دل ندارند. همه جا مجسمه آن دريادار انگليسي كه سنگاپور را مستعمره انگليس كرد به چشم مي خورد. سنگاپوري ها خود مي گويند كه پيشرفت كنوني شان مديون انگليسي هاست! در سنگاپور دو زبان رايج است انگليسي و چيني. برخي چيني ها ي ثروتمندي كه در جريان تحولات چين و انقلاب ها و شورش هاي متمادي در چين اموال خود را از دست داده بودند به سنگاپور مهاجرت كرده اند. اين چيني ها تمام توان خود را به كار بسته اند تا موقعيت اجتماعي و اقتصادي خانوادگي از دست رفته خود را باز يابند. همين انگيزه موتور حركت جامعه نوپاي سنگاپور بوده ودر مدت زمان اندك از نظر اقتصادي سنگاپور پيشرفتي شگرف داشته است. حدود سي سال پيش سنگاپور كه به تازگي از مالزي مستقل شده بود از نظر زيست محيطي بسيار آلوده بود. دولت وملت سنگاپور همت مي كنند و رودخانه ها و محيط زيست سنگاپور را از آلودگي ها پاك مي كنند. هم اكنون با وجود صنعتي بودن و تمركز بالاي جمعيت سنگاپور از تميزهاي مكان هاي دنياست.

سنگاپور يك كشورصد در صد دموكراتيك به معناي غربي نيست. به خصوص نظام قضايي آن تنبيهات خشن اعمال مي كند با اين حال وقتي در چهره مردم مي نگري آرامش و آسايش مي بيني. مسلمانان در كنار هندو ها و مسيحي ها و بوديست ها با خوشي زندگي مي كنند. در مراكز تفريحي آن -مثل پارك ها- اغلب شاهديم كه زني با حجاب كامل اسلامي دست فرزندان خود را گرفته وآورده وخانوادگي با هم دارند در آرامش و صفا خوش مي گذرانند. من چنين رفتارآرام و مسالمت آميزي را در كشورهاي ديگر نديدم.البته شايد چون من فرهنگ سنگاپوري ها را نمي شناسم و يا مدت اقامتم در اين كشور كوتاه بود تنش ها ي كوچك اجتماعي را نديدم. آن چه كه من در تركيه مي بينم و در مي يابم به طور قطع در سنگاپور نمي توانم بفهمم.

هر سنگاپوري كه صبح از خواب بيدار مي شود در اين انديشه است كه چه بكند تا شغل او حفظ شود. آنان هميشه در اين نگراني به سر مي برند كه چين با كالاهاي ارزانش آنها را از كار بيكار كند. براي همين به شدت به كار دل مي بندند. همه اين مردم با توريست ها خوش رفتاري مي كنند چون مي دانند از بركت وجود توريست است اقتصاد آنها رونق مي گيرد.

به هر حال نمي توان به سنگاپور سفر كرد و تحسينشان نكرد. البته من نسخه آنها را براي ايران نمي پيچم. كشوري با جمعيت چهار ميليون با كشوري با جمعيت هفتاد و دو ميليوني فرق دارد. نسخه ملتي را كه تاريخ ندارد نمي توان براي ملتي چند هزار ساله پيچيد كه داعيه صدور فرهنگ هم دارد. اما مشاهده وبررسي فرهنگ نوپا اما پوياي كشوري چون سنگاپور مي تواند بسيار آموزنده باشد. حد اقل باعث مي شود از برخي تعصبات و توهمات خود دست بشوييم.

شب يلداي خوشي را براي همه ايرانيان آرزو مي كنم! ( دل سنگاپوري ها بسوزه كه شب يلدا ندارند!!!! شوخي كردم!)