بابايي نرگس كوچولو-قسمت دوم

تقي غرق در افكار خود از در دانشگاه خارج مي شود. چند قدم جلوتر با سر وصداي بوق ماشيني متوجه مي شود كه دوستانش او را صدا مي زنند. سه نفر از همكلاسي هايش در ماشين نشسته اند و خوشحال و خندان از تمام شدن امتحانات تو سر وكله هم مي زنند. يكي از دوستانش كه پشت فرمان نشسته داد مي زند:" تقي خونه تون كجاست؟ برسونمت." تقي جواب مي دهد: "خونه ما خيلي دوره. توي اين ترافيك اگر بخواهيد منو برسونيد و برگرديد شب مي شه." دوست تقي داد مي زنه "ما تا ميرداماد مي ريم مي خواهي تو را تا ايستگاه مترو برسونيم؟" تقي آدم خجالتيه و معمولا دوست نداره به كسي زحمت بده اما بودن با همكلاسي هاشو دوست داره. متاسفانه به دليل مشغله هاي زياد و همچنين نداري فرصت نمي كنه با دوستانش جايي بره براي همين اين فرصت ها را غنيمت مي دونه. تقي همه همكلاسي هاشو از فقير وغني و مذهبي و غيرمذهبي و دختر و پسر دوست داره.همكلاسي هاي او هم تقي را دوست دارند. البته به عنوان يك همكلاسي نه بيشتر. چون هر كدام از همكلاسي ها در خانواده اي با فرهنگ وسطح مالي متفاوت بزرگ شده اند بعضي وقت هاحرف هايشان ناخواسته به ديگري بر مي خورد. اما تقي ذهن خود را با اين چيزها مشغول نمي كنه.به نظر او ارزش ذهن آدم بسيار بالا تر از آن است كه درگير اين گونه مسايل باشه. اگر تقي وقت گير بياره به جاي فكر كردن به اين چيزها دو تا مسئله فيزيك بيشتر حل مي كنه.

تقي سوار ماشين مي شه. پس از چند دقيقه شوخي ها ي متداول بين جوان ها بحث به دغدغه فكري تقي مي كشه:پيدا كردن شغل. يكي مي گه: "استاد هم دلش خوشه. مي گه هر كي درس هاشو خوب بلد باشه حتما كار گير مي ياره. آخه تو اين مملكت كي معيار كار گير آوردن كار بلد بودن بوده كه مورد ما دوميش باشه!"

ديگري مي گه" تازه درس هايي كه ما مي خونيم حتي اگر خوب هم بلد باشيم به درد كار نمي خوره. دختر عموي من پارسال ليسانس فيزيك گرفت و وارد بازار كارشد. اتفاقا دانشجوي خيلي خوبي هم بود اما مجبور شد بره و چند كتاب هيدروديناميك بخونه تا كارش را انجام بده. اين همه جفنگيات به خوردمون مي دهند اما آخرسر آن چيزي كه بايد ياد بگيريم نمي گيريم."

تقي با اطمينان مي گه"اگر دختر عموي تو شاگرد ضعيفي بود و درس هاي پايه اش را نمي دانست نمي توانست با آن سرعت هيدروديناميك ياد بگيره. پس نمي توان گفت كه درس هايي كه ما پاس مي كنيم جفنگ هستند."

دوستش جواب مي ده:"خوب! آره!اما مقدار زيادي از چيزهايي كه ياد مي گيريم به درد نمي خورن. حداكثر ارزش "علم براي علم" دارن. ارزش كاربردي ندارن."

تقي جواب مي ده:" درست است كه ارزش كاربردي ندارن اما فكر آدم را باز مي كنن."

دوست ديگر مي گه:"سالانه فلان عدد آدم ليسانس فيزيك مي گيرند. اما فرصت شغلي براي فيزيك پيشه طبق آمار رسمي تنها در سال بهمان مورد است. جناب آقاي استاد كه مي گويند كه اگر درس هايمان را خوب بخوانيم حتما كار پيدا مي كنيم پيدا كنند پرتقال فروش را!!!"

دوست ديگر به تلخي مي گه "تازه آن معدود فرصت شغلي هم نصيب عزيز دردانه ها و پارتي دارها مي شه. آدم هايي مثل ما بايد سرشان را بگذارن و بميرن."

تقي مي گويد: "يعني مي گيد هيچ شانسي براي آدم هايي مثل ما نيست؟!"

دوستانشان مي گن" براي ما نه! اما براي تو چرا؟!

تقي تعجب مي كنه و با دلخوري مي گه:" از من بي كس و كار تر خودمم". دوستانش مي گويند:" منظورمان اون نبود. اولا كه تو درست از ما بهتر است در ثاني با پشتكاري و اراده اي كه تو داري حتما به همه چيز مي رسي." دلخوري تقي برطرف مي شه وبا خنده مي گه:"پس يه بارگي بگين آن قدر سريش و كنه ام كه بالاخره از دستم خسته مي شن و بهم كار مي د ن."

دوست ديگر مي گه:" مشكل ما در اينجا آموزش نيست. آموزشي كه ما اينجا تا حد ليسانس داريم همسطح ويا بالاتر از آموزش در كشورهاي پيشرفته است. بيخود نيست كه حتي وقتي دانشجوهاي متوسط ما به خارج مي روند آنجا گل مي كنند. مشكل در اينه كه دانشگاه و صنعت ما با هم ارتباط نزديك ندارند. من شنيده ام كه در آلمان و آمريكا صاحبان صنايع سالي چند روز براي جذب نيروي انساني به دانشگاه ها مي رن. به اين ترتيب دانشجوها مي فهمن چه جور كار هايي در انتظار آنهاست و قبل از آن كه فارغ التحصيل شوند خود را آماده مي كنند.دختر عموي تو اگر در آلمان بود قبل از فارغ التحصيلي مي فهميد كه بايد برود هيدروديناميك بخونه."

اين حرف به مذاق تقي بسيار خوش مياد. فكري به ذهنش مي رسه و مي گه:" حالا كه ازكارخانه ها كسي به دانشگاه ما نميا د ما خودمان بريم و با كار و قابليت هايي كه لازم دارن آشنا شيم و خودمونو آماده كنيم.

درست است كه ليسانسيه بي كار توي اين مملكت فراوونه اما از طرف ديگر متخصصي كه حاضر باشه آستين بالا بزنه و كار تخصصي كنه كمتر از موارد مورد نيازه. هنوز كمبود نيروي متخصص كاردان وجود داره. من وشما مي تونيم اين خلا را پر كنيم."

تقي تصميم خود را گرفته و مي خواد تابستان خود را به اين شكل بگذرونه.