چند هفته پيش صحبت هاي دوستانه و خانوادگي و همچنين نوشته هاي وبلاگي حول و حوش نتايج نه چندان درخشان ورزشكاران ايراني در المپيك مي چرخيد. چرا حالا كسي از موفقيت پي در پي ورزشكاران ايراني در مسابقات پارا المپيك نمي گه؟!
1) مسابقات پاراالمپيك چندان اهميت بين المللي ندارد در مقايسه با المپيك، 2) حتي در اين مسابقات نسبت به دوره ي قبل ايران پس رفت داشته نه پيش رفت. در دوره ي قبل 7 مدال طلا و در اين دوره 5 مدال طلا. براي مقايسه به دو لينك زير مراجعه نماييد: http://www.paralympics.com/results_previews/medals_table.htm
من از مسابقات ورزشي زياد سر در نمي آورم اما گمان نمي كنم مدال آوردن در پاراالمپيك هم چندان آسان و بديهي باشد. لابد ورزشكاران با جديت تمرين كرده اند و مربيان و ساير مسئولين مربوطه هم در كار خودشان حرفه اي عمل كرده اند والا نتايج اين گونه موفقيت آميز نمي بود. تعداد زياد معلول در كشور نمي تواند دليل اين موفقيت باشد. چند روز پيش تيم واليبال نشسته تيم بوسني را برد!
نكته اي كه من مي خواهم بگويم اين است كه چرا كسي نمي رود پرس وجو كند ببيند راز موفقيت هاي پي در پي در پاراالمپيك چيست. لابد دست اندر كاران تدبيري به كار مي بندند كه ورزشكاران چنين با انگيزه كار مي كنند. شايد اگر راز موفقيت آنها را بيابيم بتوانيم آن را در كار خودمان مورد استفاده قرار دهيم.
اطلاعات مربوط به گروه ماده چگال پژوهشگاه ما در سايت زير موجود است. در آن افرادي كه بر موضوعات مختلف كار مي كنند معرفي شده اند و لينك به اي-ميل محققان نيز موجود است: http://physics.ipm.ac.ir/condensed/
معمولا همكاران جوان تر ما اي-ميل ها يي را كه فرمت اي-ميل هاي مرسوم بين فيزيكپيشگان را دارند بي پاسخ نمي گذارند.
چیزی که من تو بعضیا دیدم اینه که یک جور موضع گیری ناگفته نسبت به پاراالمپیک وجود داره. جنسش هم شبیه حالت نه چندان دوستانه ایه که نسبت به خانواده های جانبازان و شهدا وجود داره. شاید یه علتی که بعضی ترجیح می دن سکوت کنن و بروی خودشون نیارن، این باشه. یه جورایی انگار المپیک رو ملی میدونن و نسبت بهش حساسن اما پاراالمپیک رو حکومتی می دونن
majoogh jan, keshvare ma tedade ziadi maloole javan va mian sal az zamane jang dare ettefaghan bosni ham dare, baraye hamin dar volyball bosnia hamishe raghybe ma bude. para olympic hich jaye 2nya tavajjohe vijey nadare, hatta akhbaresh ham ziad dar USA pakhsh nemishe va kheilia aslan nemidunan in mosabeghat dar jaryane. ine ke be 2nbale dalayele modyryaty dar pirozi haye maloolan nagardyn. zemne inke bedunin in mosabeghat vasileye tablighatye monasebye baraye hamin modyran ke ettefaghan dar sayeye bi tavajjohye baghye ye keshvar ha be in varzesh ha khodi nehshun bedan! neshoonash hozoore ahmadinejad baraye eftetahyeye in bazyast!in bazya baraye oon mohemtar az kheili mosabeghate digast .
به نظر من جانبازان از ملي هم ملي تر هستند. اگر فداكاري هاي آنها نبود سربازان بعثي مي ريختند توي شهرهاي ما حرمت ها را مي شكستندو همه جا را به گند مي كشيدند. متاسفانه نه مردم جامعه قدر شان را مي دانند و نه حكومت دين خود را به آنها ادا كرده. اي كاش به جاي حركت هاي نمايشي و تعارف هاي پوچ و بي اساس پياده رو ها درست مي كردند تا كساني كه نابينا هستند يا روي صندلي چرخدار نشسته اند كمتر سختي بكشند.
منهاي مسئله جانبازان توجه و اهميت دادن به مسايل معلولان هر جامعه (از جمله ورزش آنها) نشان از فهم افراد آن جامعه دارد.
در ضمن از جنگ بيست سال گذشته. جانبازان ديگر جوان و تازه نفس نيستند.
باهاتون موافقم و فکر می کنم همین تعارفات پوچ عملا مسبب خیلی از بی انصافیه و بی حرمتیهاییه که به این افراد میشه... اما راست می گین ! چرا کسی به این نکته ساده که جانبازان حالا دیگه سنی ازشون گذشته، فکر نمی کنه؟!!
یک سری جوان فیزیک پیشه سرن به سبک رپ عملکرد ال اچ سی رو توضیح میدهند
مک‌آلپین فارغ‌التحصیل دانشگاه میشیگان و یک نویسنده مطالب علمی است، او در مورد این ترانه رپ می‌گوید که: «رپ و فیزیک از دید جامعه کیلومترها با هم فاصله دارند. من فکر کردم که کار جالبی است که با (این ترانه) آنها را به هم نزدیک کنیم.»
در مورد بچه های پار المپیک یک چیز میتونم بگم اونهم اینه که اونها با غیرت مبارزه میکنند مطمئنا کسی که از جونش برای خاک وطنش و حفظ شرف و فرهنگ و ناموس و تاریخ کهنش میگذره قطعا در چنین میادین ورزشی با غیرت و پشتکار وارد عمل می شه
می شه از این عزیزان درس های زیادی یاد گرفت اولینش اینه که با تمامی سختی ها و مشکلات باز هم امکان پیروز شدن هست
اگر من نوعی که چهار ستون بدنم راست هستش واقعا غیرت نشون بدم و با سختی و پشتکار فقط برای رسیدن به هدف کار کنم صد در صد پیروزی با من هست
با خوندن این پست شما آدم یاد استیفان هاوکینگ افتادم ...
یک فیلم مستند از این دانشمند می دیدم نکته ای که برای شخص خودم آموزنده بود این دانشمند بر روی ویلچر نشته بود و به زحمت به ژورنال هایی که منشی برایش روی میز چیده بود نگاه میکرد و از اون جالب تر اینکه این دانشمندبنام مکانیک کوانتومی و سیاهچاله ها تمامی فرمول ها و محاسبات رو در ذهن خودش انجام می داد و با زحمت توسط یک اینترفیس نرم افزاری به منشی می گفت که چه طور پیپیر رو تغییر بده و فرمول ها رو یاد داشت کنه آیا ایشون نمی توانستند همین کار رو به یک پست داک یا یک تیم انجام محاسبات واگذار کنند !!!؟؟؟ کسی که به جار کرسی نیوتن نشته !!!
حالا ما با وجود این همه شبیه ساز و ابر رایانش و ابر رایانه و نخبگان و نوابیغ و نابغه به خودمون زحمت تحقیق و فکر و سختی کشیدن رو نمی دهیم ... همش دونبال دو دره کردن ماس مالی هستیم
و اغلب راه ساده تر یعنی همون گله و شکایت رو در پیش می گیریم
از این قهرمانان پار المپیک می شود درس های زیادی گرفت
در مورد شهر و ویژگی های خاصش برای این عزیزان بهتر هست دوستان شهرسازی و معماران و دولتمردان به هوش باشند باز هم حرکت های خوبی دیده میشه اما نهادینه نیست
از شما تشکر میکنیم که نشان دادید یا چنین سطح فکری و تحصیلی بالا به مسایل ملی با چنین قاطعیتی اظهار نظر میکنید
آخر گویی برای بعضی دانشمندان این مرز و بوم مسایلی چون مردم و فرهنگ مسایل عادی و جاری همان نقش اصل عدم قطعیت هایزنبرگ را برایشان دارد گاهی هست و گاهی هم نیست البته بیشتر مواقع نیست بجز مواقع مورد نیاز برای هارت و پورت ها روشنفکر مابانه و ژورنالیستو یا بورژوا نمایی
ولی شما خانم دکتر فرزان نشان دادید که برهان خلف مورد فوق هستین
۱۰ نظر:
1) مسابقات پاراالمپيك چندان اهميت بين المللي ندارد در مقايسه با المپيك،
2) حتي در اين مسابقات نسبت به دوره ي قبل ايران پس رفت داشته نه پيش رفت. در دوره ي قبل 7 مدال طلا و در اين دوره 5 مدال طلا. براي مقايسه به دو لينك زير مراجعه نماييد:
http://www.paralympics.com/results_previews/medals_table.htm
http://results.beijing2008.cn/WRMP/ENG/INF/GL/95A/GL0000000.shtml
من از مسابقات ورزشي زياد سر در نمي آورم اما گمان نمي كنم مدال آوردن در پاراالمپيك هم چندان آسان و بديهي باشد. لابد ورزشكاران با جديت تمرين كرده اند و مربيان و ساير مسئولين مربوطه هم در كار خودشان حرفه اي عمل كرده اند والا نتايج اين گونه موفقيت آميز نمي بود.
تعداد زياد معلول در كشور نمي تواند دليل اين موفقيت باشد. چند روز پيش تيم واليبال نشسته تيم بوسني را برد!
نكته اي كه من مي خواهم بگويم اين است كه چرا كسي نمي رود پرس وجو كند ببيند راز موفقيت هاي پي در پي در پاراالمپيك چيست. لابد دست اندر كاران تدبيري به كار مي بندند كه ورزشكاران چنين با انگيزه كار مي كنند. شايد اگر راز موفقيت آنها را بيابيم بتوانيم آن را در كار خودمان مورد استفاده قرار دهيم.
سلام
ببخشید که این سوال رو اینجا مطرح می کنم
شما می توانید یک فیزیک پیشه ی حالت جامد همراه با ایملش (البته اگر جواب ایمیلها را بدهد) به من معرفی کنید؟
اطلاعات مربوط به گروه ماده چگال پژوهشگاه ما در سايت زير موجود است. در آن افرادي كه بر موضوعات مختلف كار مي كنند معرفي شده اند و لينك به اي-ميل محققان نيز موجود است:
http://physics.ipm.ac.ir/condensed/
معمولا همكاران جوان تر ما اي-ميل ها يي را كه فرمت اي-ميل هاي مرسوم بين فيزيكپيشگان را دارند بي پاسخ نمي گذارند.
چیزی که من تو بعضیا دیدم اینه که یک جور موضع گیری ناگفته نسبت به پاراالمپیک وجود داره. جنسش هم شبیه حالت نه چندان دوستانه ایه که نسبت به خانواده های جانبازان و شهدا وجود داره. شاید یه علتی که بعضی ترجیح می دن سکوت کنن و بروی خودشون نیارن، این باشه. یه جورایی انگار المپیک رو ملی میدونن و نسبت بهش حساسن اما پاراالمپیک رو حکومتی می دونن
majoogh jan,
keshvare ma tedade ziadi maloole javan va mian sal az zamane jang dare
ettefaghan bosni ham dare, baraye hamin dar volyball bosnia hamishe raghybe ma bude.
para olympic hich jaye 2nya tavajjohe vijey nadare, hatta akhbaresh ham ziad dar USA pakhsh nemishe va kheilia aslan nemidunan in mosabeghat dar jaryane.
ine ke be 2nbale dalayele modyryaty dar pirozi haye maloolan nagardyn.
zemne inke bedunin in mosabeghat vasileye tablighatye monasebye baraye hamin modyran ke ettefaghan dar sayeye bi tavajjohye baghye ye keshvar ha be in varzesh ha khodi nehshun bedan!
neshoonash hozoore ahmadinejad baraye eftetahyeye in bazyast!in bazya baraye oon mohemtar az kheili
mosabeghate digast .
به نظر من جانبازان از ملي هم ملي تر هستند. اگر فداكاري هاي آنها نبود سربازان بعثي مي ريختند توي شهرهاي ما حرمت ها را مي شكستندو همه جا را به گند مي كشيدند. متاسفانه نه مردم جامعه قدر شان را مي دانند و نه حكومت دين خود را به آنها ادا كرده. اي كاش به جاي حركت هاي نمايشي و تعارف هاي پوچ و بي اساس پياده رو ها درست مي كردند تا كساني كه نابينا هستند يا روي صندلي چرخدار نشسته اند كمتر سختي بكشند.
منهاي مسئله جانبازان توجه و اهميت دادن به مسايل معلولان هر جامعه (از جمله ورزش آنها) نشان از فهم افراد آن جامعه دارد.
در ضمن از جنگ بيست سال گذشته. جانبازان ديگر جوان و تازه نفس نيستند.
باهاتون موافقم و فکر می کنم همین تعارفات پوچ عملا مسبب خیلی از بی انصافیه و بی حرمتیهاییه که به این افراد میشه... اما راست می گین ! چرا کسی به این نکته ساده که جانبازان حالا دیگه سنی ازشون گذشته، فکر نمی کنه؟!!
سلام فکر میکنم این کلیپ تصویری برایتون جالب باشه
http://www.vimeo.com/1431471
این کلیپ رکورد بازدید در یوتوب رو هم شکوند
یک سری جوان فیزیک پیشه سرن به سبک رپ عملکرد ال اچ سی رو توضیح میدهند
مک‌آلپین فارغ‌التحصیل دانشگاه میشیگان و یک نویسنده مطالب علمی است، او در مورد این ترانه رپ می‌گوید که:
«رپ و فیزیک از دید جامعه کیلومترها با هم فاصله دارند. من فکر کردم که کار جالبی است که با (این ترانه) آنها را به هم نزدیک کنیم.»
دانلود این ترانه با کیفیت بالا (۵/۵۷ مگابایت)
https://www.msu.edu/~mcalpin9/lhc_rap/lg_hadron_rap.mp3
در مورد بچه های پار المپیک یک چیز میتونم بگم
اونهم اینه که اونها با غیرت مبارزه میکنند
مطمئنا کسی که از جونش برای خاک وطنش و حفظ شرف و فرهنگ و ناموس و تاریخ کهنش میگذره قطعا در چنین میادین ورزشی با غیرت و پشتکار وارد عمل می شه
می شه از این عزیزان درس های زیادی یاد گرفت اولینش اینه که با تمامی سختی ها و مشکلات باز هم امکان پیروز شدن هست
اگر من نوعی که چهار ستون بدنم راست هستش واقعا غیرت نشون بدم و با سختی و پشتکار فقط برای رسیدن به هدف کار کنم صد در صد پیروزی با من هست
با خوندن این پست شما آدم یاد استیفان هاوکینگ افتادم ...
یک فیلم مستند از این دانشمند می دیدم نکته ای که برای شخص خودم آموزنده بود
این دانشمند بر روی ویلچر نشته بود و به زحمت به ژورنال هایی که منشی برایش روی میز چیده بود نگاه میکرد و از اون جالب تر اینکه این دانشمندبنام مکانیک کوانتومی و سیاهچاله ها تمامی فرمول ها و محاسبات رو در ذهن خودش انجام می داد و با زحمت توسط یک اینترفیس نرم افزاری به منشی می گفت که چه طور پیپیر رو تغییر بده و فرمول ها رو یاد داشت کنه
آیا ایشون نمی توانستند همین کار رو به یک پست داک یا یک تیم انجام محاسبات واگذار کنند !!!؟؟؟
کسی که به جار کرسی نیوتن نشته !!!
حالا ما با وجود این همه شبیه ساز و ابر رایانش و ابر رایانه و نخبگان و نوابیغ و نابغه به خودمون زحمت تحقیق و فکر و سختی کشیدن رو نمی دهیم ... همش دونبال دو دره کردن ماس مالی هستیم
و اغلب راه ساده تر یعنی همون گله و شکایت رو در پیش می گیریم
از این قهرمانان پار المپیک می شود درس های زیادی گرفت
در مورد شهر و ویژگی های خاصش برای این عزیزان بهتر هست دوستان شهرسازی و معماران و دولتمردان به هوش باشند باز هم حرکت های خوبی دیده میشه اما نهادینه نیست
از شما تشکر میکنیم که نشان دادید یا چنین سطح فکری و تحصیلی بالا به مسایل ملی با چنین قاطعیتی اظهار نظر میکنید
آخر گویی برای بعضی دانشمندان این مرز و بوم مسایلی چون مردم و فرهنگ مسایل عادی و جاری همان نقش اصل عدم قطعیت هایزنبرگ را برایشان دارد گاهی هست و گاهی هم نیست البته بیشتر مواقع نیست بجز مواقع مورد نیاز برای هارت و پورت ها روشنفکر مابانه و ژورنالیستو یا بورژوا نمایی
ولی شما خانم دکتر فرزان نشان دادید که برهان خلف مورد فوق هستین
ارسال یک نظر