آيا اقدامات بنياد نخبگان به مهار فرار مغزها مي انجامد؟

در مورد اين كه آيا اقدامات بنياد نخبگان -به شرط آن كه با ضوابط معقول باشد- مي تواند به مهار فرار مغزها كمك كند يا نه، مي خواهم چند كلمه اي بنويسم:

براي جواب دادن به اين سئوال بايد اول بدانيم چگونه يك نخبه براي زندگي خود تصميم مي گيرد. از مشخصات نخبه تقيد به برنامه ريزي و تصميم گيري از روي حساب و كتاب است. يك نفر نخبه با شنيدن "همه مي روند خارج برو، پس تو هم برو!" يا" همه مي گويند براي اين كه موفق بشي، بايد بري خارج پس تو هم برو!" تصميم به رفتن يا ماندن نمي گيرد. از ديگر مشخصات يك نفر نخبه داشتن استقلال راي است. يك نفر نخبه قبل از تصميم گيري فاكتور هاي مختلف را در نظر مي گيرد شرايطي كه ايران و كشور ديگري كه امكان مهاجرت به آن را دارد در كفه ترازو مي گذارد و مي سنجد و آن گاه تصميم مي گيرد. به مسايل احساسي مانند نزديكي به خانواده يا حس ميهن دوستي يا ميل به ساختن چيزي از هيچ وزني مي دهد، به امكانات مادي و قابليت هاي انساني وزني ديگر مي دهد ، به آسايش وآرامش و امكان تفريح وزن ديگري مي دهد و در مجموع مي سنجد و تصميم مي گيرد.

فرض كنيد كه نخبه اي از دانشگاهي معتبر در انگليس پيشنهاد كار دريافت كرده. "پكيج" پيشنهادي شامل گرنتي است كه او را قادر مي كند دو دانشجو ويك پست-داك براي خود بگيرد . خوب! گرنت و اعتباري كه بنياد مي دهد كفه را به سمت ماندن در ايران سنگين تر مي كند چون به كمك آن اين آزادي را خواهد داشت كه بخشي از ايده هاي خود را در همين جا پياده كند. آري! اگر خدمات بنياد استمرار داشته باشد به گونه اي كه شخص بتواند روي آن حساب باز كند و تصميماتش را بر آن استوار كند، نقشي اساسي در جذب نخبگان ايفا خواهد كرد.اين تجربه قبلا در ايتاليا شده و موفق بوده.