وقتی در وبلاگ هایمان در مورد انتخابات می نویسیم، بهتر است تمام نیروی فکری و تمام معلومات خود را به کار گیریم تا حتی الامکان دقیق بنویسیم. سعی کنیم اشکالات منطقی بحث مان کم باشد. سعی کنیم از رویداد های تاریخی در جاهای مختلف دنیا و همچنین نظر های بزرگان فلسفه و علوم اجتماعی و سیاسی بهره گیریم و... البته من هیچ وقت دوست نداشته ام که حرف دیگری را قرقره کنم. همان طوری که تا کنون ملاحظه کرده اید، تا وقتی خودم مطلبی را هضم نکرده باشم، در وبلاگم نمی آورم.
نکته ای که می خواهم بگویم آن است که آن چه که در نوشتار نقطه قوت به حساب می آید، چه بسا در گفتارهای ساده و روزمره نقطه ضعف شمرده شود. واقعیت این است که صحبت های داخلی تاکسی واتوبوس، بحث های بعد از شام در مهمانی های خانوادگی، صحبت های سر صف نان بربری، گپ های دکان سلمانی و...هستند که نظر خیلی از افراد را درباره رای دادن ویا ندادن شکل می دهند. حتی اگر شخص خود اهل مطالعه و تفکر و... باشد درچنین موقعیت هایی حوصله شنیدن حرف های عمیق ندارد . سعی بر دقیق کردن بحث در این موقعیت ها عملی لغو است چرا که مخاطب معمولا خیلی دقیق گوش نمی دهد! نقل قول از بزرگان و استفاده از کلمات قلمبه سلمبه و استناد به تئوری ها اغلب حمل بر خود نمایی می شود و نتیجه معکوس دارد.
سعی کنید از استدلال های ساده و مردم پسند استفاده کنید. از جملاتی از این دست:
" خوب ! یک رای هم باز یک رایه دیگه!"
" حالا ما که چیزی از دست نمی دیم، بریم رای بدیم ببینیم چی می شه."
" ازما حرکت، از خدا برکت"
این جور استدلال ها اگر به تواتر شنیده شوند، حتما اثر می گذارند. البته نه روی لجبازها. وقت خودتان را با لجباز ها هدر ندهید. به جای این که یک نفر لجباز را قانع کنید (که نمی توانید) می توانید چند نفر آدم غیر لجباز را قانع کنید. با این که لجبازها خیلی خودشان را مهم می دانند، اما واقعیت این است که رایشان بیشتر از دیگران مهم نیست!!
به جای آن که بحث های طولانی با یک شخص (به منظور مخ او را زدن) کنید بهتر است یکی دو جمله کلیدی ساده را در عرض چند روز و در موقعیت های مناسب به او یادآور شوید. این گونه هم کمتر خسته می شوید و هم سعی شما اثر بخش تر خواهد بود.
هر چه مسئله را ساده تر جلوه دهید احتمال این که عده بیشتری با شما همراه شوند بیشتر می شود.
بحث های طولانی با لجباز ها، شخص ثالث غیر لجباز رانیز از انتخابات دلزده می کند. پس از این کار حذر کنید.
شعر و ضرب المثل و روایت حکایت تاثیر گذاری شگرفی دارد. با به کار بردن این سه زودتر به نتیجه خواهید رسید.
۲ نظر:
در یک محیط دانشگاهی (مانند محیط دور و بر شما در آی‌پی‌ام) چند درصد به نظر می‌رسد رأی دهند؟ در میان دانشجویان کارشناسی این رقم بیشتر به نظر می‌رسد یا کمتر؟
من آمار علمی ندارم. اما تا جایی که به یاد دارم در دوره قبلی همه اعضای آی-پی-ام که موقع انتخابات در ایران بودند و من در این باره با آنها صحبت کرده بودم رای دادند.
در فامیل ما هم همین طور. هر که دور وبر من بود رفت ورای داد.
مادرم به آقایی که در خانه شان کار می کند گفته بود که منجوق نگران نتیجه انتخابات هست. این آقا و بیشتر اعضای خانواده اش سواد خواندن و نوشتن ندارند. اخبار سیاسی را هم دنبال نمی کنند. او و خانواده پر جمعیت اش به من لطف دارند. تنها به خاطر این که مرا خوشحال کنند همگی رفتند ورای دادند.
اینها را به عنوان مشاهده خام می گویم. آنالیز و ارزش گذاری آن با شماست.
ارسال یک نظر