توريسم و رمان وفيلم

در چند دهه ي اخير توريسم مبتني بر رمان ها و فيلم هاي پرفروش باب شده. فكر مي كنم يكي از اولين فيلم هايي كه چنين توريسمي در پي داشت فيلم زيباي فرانسوي «اميلي» بود. اين فيلم را تلويزيون ايران هم چند سال پیش نشان داده. يك بار ديدم خانم چيستا يثربي آن را در تلويزيون تحليل مي كرد. الغرض! بعد از اكران فيلم در دنيا يك عده آدم مبتكر در پاريس آمدند بر اساس آن جاذبه هاي توريستي طراحي كردند. يك سري نقشه تهيه كردند كه مسير رفت و آمد اميلي را نشان مي داد. در مسير رفت و آمد اميلي، فروشنده ها كيف اميلي و...مي فروختند. ابتكارشان گرفت. اين هم شد يك جاذبه ي توريستي جديد براي پاريس (در كنار صدها جاذبه ي ديگر)! ظاهرا كتاب پرفروش the shadow of the windدر بارسلونا نيز چنين عملكردي دارد. مثال ها بيشترند.

از خدا پنهان نيست از شما چه پنهان وقتي داستان سارا و سربازان كوچك را مي نوشتم تعمدا اسم محله هاي تبريز را آوردم. گفتم خدا را چه ديدي. شايد اين داستان هاي وبلاگي من هم گرفت و باعث رونق توريسم در زادگاهم شد.
البته خوب اين آرزوي الكي است. زيادي جدي گرفتن خودم هست! به هر حال گفتم سنگ مفت، گنجشك مفت! بگذار امتحان كنيم شايد گرفت!!وقتی قهرمان داستان از جنس لطیف باشد معمولا احتمال استقبال بیشتر می شود؛ چه از طرف جنس لطیف، چه از طرف جنس زبر.
اما از شوخي گذشته شهر من پتانسيل جذب توريسم از اين سنخ دارد. نه با داستان هاي منجوق بلكه با داستان هاي واقعي وحقیقی. اگر نقشه اي تهيه شود كه مسير ستارخان را نشان دهد عده ي زيادي استقبال مي كنند. هم براي جذب توريست مي تواند مفيد باشد و هم براي آموزش تاريخ به بچه ها. با اين روش هاست كه مي توان تاريخ و هويت را به نسل بعد منتقل كرد.
اين يك مورد بود كه به ذهنم آمد. من رمان «تبريز مه آلود» را نخوانده ام. آنهايي كه خوانده اند چه نظري دارند؟!
بيست سئوالي: يك رمان ديگر هم در ذهنم هست كه فكر مي كنم براي جلب توريست به تبريز كولاك كند. اگر نام اين رمان را بتوانيد تا فردا بگوييد جايزه يك شام مهمان من هستيد!