کهنه گرایی و نو گرایی و تنوع

يك خانواده ي چهار نفري را در نظر بگيريد كه بالفرض از اهواز مي خواهند بيايند ولايت ما براي گردش. فرض كنيد پدر و مادر حدودا 40 ساله هستند و فرزندان نوجواناني حدود 15 ساله. احتمالا پدر ومادر مي خواهند جاهاي قديمي را ببينند، اما بچه ها مي خواهند جاهاي جديد ببينند. پدر و مادر مي خواهند غذاي سنتي محلي بخورند اما بچه ها بيشتر دوست دارند به غذا خوري اي روند كه در آن غذا هاي مدرن با اسم هاي عجيب و غريب سرو مي شوند. حالا كدوم مي برند؟! با اين فرهنگ فرزندسالاري كه ما خودمان را چند دهه است گرفتارش كرديم، معلومه ديگه كه كي مي بره.
البته اين فرزند سالاري ظاهر ماجرا ست. درست است كه در انتخاب رستوران بالاخره حرف آخر را فرزندان خواهند زد اما واقعيت اين است كه اگر مقصد براي بزرگ تر ها جذاب نباشد از بيخ زير بار برنامه ي مسافرت نمي روند!
حالا منظورم چيست؟! نكته اي كه در جذب توريست مهم است داشتن تنوع است. افراد سليقه هاي مختلف دارند: سنتي, كلاسيك، مدرن، پاپ، معماري قبل از اسلام، بعد از اسلام ، اماكن مذهبي، موزه، كنسرت، سينما، طبيعت، بازار و خريد و بوتيك هاي مدرن ولوكس، بازار هاي سنتي ، ارزانسراها و.... هر كدام مشتري خود را دارند. براي جلب توريست نبايد فقط روي يكي تاكيد كرد. بايد نشان داد كه مقصد جاذبه هاي متنوع دارد. همه را بايد عرضه كرد. هم در تبليغ و هم در عرضه بايد همه را در نظر داشت.
اين توصيه ي رئيس موزه ي لوور هم چند سال پيش به ايران آمده بود هم بود. وقتي مي خواهيد در باره ي توريسم ايران پيش خارجي ها تبليغ كنيد بگوييد پيست اسكي هم داريم. امكان غواصي هم داريم و....پرندگان متنوع هم داريم. فلاميگو هاي زيبا در كنار درياچه ي اروميه هم تا همين اواخر داشتيم ...... اما افسوس!بگذريم! اگر صلاح دانستید این طومار را امضا کنید. من با نام و نام خانوادگی واقعی ام امضا کرده ام. bird watchingدر صنعت توریسم در گوشه و کنار دنیا اصطلاح آشنا و پر کاربردی است. اگر خدای ناکرده دریاچه خشک شود علاوه بر ده ها مشکل دیگر که به گوشه هایی از آن اشاره کردیم این پتانسیل عظیم خداداد برای جذب توریست و در نتیجه اشتغالزایی از بین می رود.این جمله را از ویکی پدیا کات- اند- پیست می کنم. باور کردن و نکردنش با خودتان:
According to a U.S. Fish and Wildlife Service study, birdwatchers contributed with 36 billion USD to the US economy 2006


بله! 36 میلیارد دلار در یک سال! میلیارد نه میلیون! دلار نه ریال! تا سکته نکرده ام بحث را عوض می کنم!



درستی یا نادرستی رقم ها پای ویکیپدیا! من طومار را امضا كردم تا قوت قلبي باشد براي كساني كه براي نجات درياچه ي اروميه زحمت مي كشند. شما اگر كار اساسي تري سراغ داريد به ما هم بگوييد. فعلا امضاي اين طومار دم دستي ترين كاري بود كه مي شد كرد. متاسفانه بايد بگويم تعداد امضا ها به 2000نفر هم نرسيده.در قضيه فيلم سيصد تعداد امضاها به دوازده هزار و هشتصد و شصت و يك مورد رسيده بود. نتيجه اي نمي خواهم بگيرم.(يعني دوست ندارم كه نتيجه گيري ويا تحليل كنم.) فقط بيان مشاهده كردم.
من اگر در مورد نجات درياچه مي نويسم به خاطر اقتصاد منطقه و همين طور سلامت ساكنان حاشيه ي درياچه است و بس! فكر مي كنم يادداشت هايم با عناوين گؤزل گلين و سيزده به در ، درياچه ي اروميه و هواداران تراختور كاملا گواه اين مدعاي من باشد. همان طور هم كه قبلا تصريح كردم معتقدم از سياستزدگي و طرح موضوعات جنجال برانگيز و خطرناك به هنگام اعلام حمايت از درياچه بايد حذر كرد. بايد احتياط كرد اما نبايد دست روي دست گذاشت. چنين رويكردي انديشه و مطالعه ي بسيار مي خواهد اما دست آخر نتيجه ي مطلوب مي دهد.

شايد عروس زيباي ما در همين حال نزار هم بتواند منبع درآمد توريستي باشد. مثلا فرض كنيد يك سري تور هاي يك روزه ي درياچه از تبريز ترتيب بدهند كه در آن قسمت باقي مانده و آن چه كه روزي درياچه بوده نشان توريست ها داده شود. خيلي ها از اين تورها استقبال مي كنند چرا كه شايد متاسفانه ديگر فرصتي نباشد. زود دير مي شود! اين كار دو حسن دارد: يك) اشتغالزايي براي مردم منطقه دو) بالا رفتن آگاهي عمومي نسبت به عمق فاجعه. اگر مطالب آموزشي هم توسط راهنماي تور ارائه شود مي شود يك حركت اقتصادي-آموزشي-محيط زيستي! شايد از اين جمع يكي يا عده اي پيدا شوند كه بتوانند كاري بكنند. بهتر از دست روي دست گذاشتن و يا غصه خوردن و يا دعوا ي بي سرانجام كردن است!

خوب بحث را عوض كنم و به موضوع اوليه برسم: قبلا در مورد "توریسم و اعتدال" نوشتم. اینجا تاکید می کنم توریسم بین کهنه گرایی و نوگرایی هم اعتدال طبیعی برقرار می کند. در واقع هر دو باید باشند تا توریسم راه بیافتد. هیچ کدام نباید باعث حذف دیگری شود. هر کدام مشتری خود را دارند. کاسب خوب مشتری را پس نمی زند!

پي نوشت: حرفم در مورد قابل جذب توريست در اين حال نزار درياچه اروميه درست بود. پست-داك ايتاليايي مان مكس از وقتي در باره ي درياچه شنيده (يعني از امروز صبح) علاقه مند شده كه سفري به منطقه داشته باشد.