فيلم هندي (1)

وقتي من بچه بودم، تلويزيون دو كانال بيشتر نداشت. به علاوه، تعداد برنامه هاي سرگرم كننده اي كه از هر كانال پخش مي شد ناچيز بود. عصر روزهاي جمعه ، فيلم سينمايي پخش مي كردند. برنامه روزهاي جمعه خانواده ها با همين فيلم روز جمعه تنظيم مي شد! فيلم هايي كه پخش مي شدند عموما تكراري بودند. فيلم هايي كه پخش مي شد، اغلب موضوعاتي جگرخراش داشتند. با اين حال "لنگه كفشي در بيابان نعمت است". مردم با همان فيلم هاي عصر جمعه كلي حال مي كردند. هر از گاهي فيلم غير تكراري پخش مي شد كه براي خودش پديده اي بود كه مردم تا يك هفته درباره آن صحبت مي كردند.

يكي از اين فيلم ها، يك فيلم هندي بود كه بسيار مورد استقبال قرار گرفت. هفته بعد مجري آمد و گفت چون بينندگان عزيز در خواست تجديد پخش فيلم كرده اند، اين هفته هم همان فيلم هفته پيش را نشان مي دهيم.

چند ماه پيش دوباره همان فيلم را نشان دادند:

در ابتداي فيلم، پسر جواني كه مي خواهد پليس شود با پدربزرگش كه پليس بازنشسته است صحبت مي كند. پدربزرگ مي گويد قبل از آن كه تصميم قطعي بگيري اول داستان زندگي مرا بشنو. بعد فيلم فلاش بك مي زد به روز دنيا آمدن پدر مرد جوان و سر از پا نشناختن پدر نوزاد (همان پدربزرگ) به خاطر صاحب فرزند پسر شدن.

شاهين فيلم را قبلا نديده بود اما تا همين جاي فيلم را كه ديد، تمام سناريو را تا آخر حدس زد. احتمالا شما هم درست حدس زده ايد.

با اين حال، فردا مي خواهم اين فيلم را برايتان با تاكيد خاص روي نكاتي كه از نظر من جاي تامل دارد، بازگو كنم. شايد بگوييد "فيلم است ديگه! صد تا فيلم و سريال نشون داده اند يكيش هم اين!".

نكته در اينجا ست بيشتر آن صد تا سريال و فيلم که در آن سال ها نشان داده می شدند، تو همين مايه ها بودند. ادامه دارد....