باز و بسته

در تاریخ صد سال گذشته (از انقلاب مشروطه ) که نظر می کنیم می بینیم در دوره هایی آزادی نسبی بوده و در دوره هایی فضا بسته تر شده. در دوره هایی که بسته تر شده عموم مردم در لاک خودشان فرو رفتند و سعی کرده اند کمترین نمود را در اجتماع داشته باشند تا دردسری برایشان پیش نیاد. عده کوچکی آزادیخواه هم بودند که قهرمانانه برای گشایش و آزادی بیشتر مبارزه کردند ووقتی که شرایط سیاسی مساعد بود به موفقیت هایی دست پیدا کردند و توانستند در مقاطعی، آزادی نسبی به وجود آورند. وقتی که آزادی حاصل شد همان عده که در لاک خودشان خزیده بودند يا فرزندان آنان، به میدان می اومدند و می خواستند میوه این آزادی را بچینند. اما نمی دونستند چه جوری! اغلب کار به دعوا و مرافعه و پرده دری و تهمت زنی و... کشیده می شد و امور مختل می شد.
در جامعه عده ای هستند که بیش از آزادی، سود وزیان برای آنها مهمه. لزوما دنبال سود و زیان بودن ، به معنای حرص مال دنیا زدن نیست. از نظر این دسته اگر کسی یک کار علمی یا فرهنگی یا بشر دوستانه هم بکنه کاری کرده که ارزشمنده. اما اگر به اسم آزادی، باعث هرج و مرج بشه و باعث بشه که امور مختل بشه، کار درخور سرزنشی انجام داده. هم تعداد افراد با این طرز فکر زیاده و هم وزن اجتماعی شون زیاده. طرز فکر خاص اونا باعث شده که در موقعیت ها ی کلیدی، نفوذ زیادی داشته باشند. افراد با این طرز فکر عموما افراد دیکتاتور منشی نیستند. به تجربه دریافته اند که اگر به کسانی که قوه ابتکار و شعور دارند آزادی داده بشه، سود آوری بیشتری حاصل می شه. با این حال این دسته از جامعه با آزادی ای که باعث هرج و مرج بشه میانه ای ندارند.
همه این عوامل دست به دست هم مي داد تا دوره های جامعه باز در کشور ما کوتاه مدت باشد.

علت اینه که کسانی که فکر می کنند که از آزادی چگونه باید استفاده کرد کم هستند. اگر تعدادشون زیاد بود و یک شبکه فکر تشکیل می دادند، مشکلات از آن دست که در بالا گفتم پیش نمی اومد.
الان درست وقت آنه که در این مورد فکر کنیم و در باره آن به گفت وگو بنشینیم.
با نسل های دیگه و طرز فکرهای دیگه تعامل کنیم تا نظراتمون پخته تر بشه.
فضای مجازی وبلاگ محیط بسیار مستعدی برای این منظوره.

همه که قهرمان راه آزادی نمی شن! اما هر کسی می تونه با خودش فکر کنه و تکلیف خودش را با خودش معین کنه و ببینه آزادی را برای چی می خواد.یک نمونه همان بود که من درنوشته قبلي ام گفتم. بگذارید کلی تر عرض کنم. در محیط آزاد افراد معمولی جامعه می توانند گروه هایی شکل بدهند و به فعالیت های اجتماعی و فرهنگی مفید بپردازند. با قدم های کوچک اما استوار و هدفمند این گروه ها، جامعه آهسته وپیوسته پیشرفت می کنه.