سلام من خيلي اطلاع دقيقي ندارم. تا جايي كه من مي دانم چند دوره دكتراي پيوسته در زنجان اجرا شد اما دوره ي موفقي نبود.
راستش را بخواهيد نوشتن برنامه دوره ي دكتراي پيوسته را گردن شاهين انداختند آن هم وقتي شاهين خود دانشجوي دكتري بود!! شاهين از آغاز با اين برنامه مخالف بود و پيش بيني مي كرد نا موفق از آب در بيايد. به هر حال آقاي دكتر ارفعي -كه استاد راهنماي رسمي او بودند- نوشتن برنامه را به او تحميل كردند.
خيلي از شاهين وقت گرفت. تمام سعي خود را كرد تا تبصره هايي بگنجاند كه جلوي مشكلاتي كه گمان مي كرد پيش آيد بگيرد.
به هر حال بدون آن كه نامي از شاهين آورده شود آقاياني كه دم از تجربه ي چند ين و چند ساله ي استادي مي زدند برنامه ي شاهين (بخوانيد يك دانشجوي دكتري بي تجربه) را برداشتند و به نام خودشان به وزارتخانه غالب كردند. بدون كار كارشناسي درست و حسابي آن برنامه ناقص و بدون توجه به ظرافت هايي كه شاهين رعايت كرده بود تصويب شد. برنامه در زنجان اجرا شد و نتيجه ي خيلي خوبي نداد.
ممنونم. من از چند نفر هم پرسیده بودم ولی به نتیجه ای قطعی نرسیدم، حالا بالاخره مطمئن شدم. یک سوال دیگری هم داشتم.به نظر شما المپیادی بودن شرط موفقیت تو رشته ی فیزیکه؟ یعنی فرد غیر المپیادی هم می تونه به موفقیت برسه یا نه؟ یعنی اینکه چقدر اهمیت داره المپیادی بودن؟
مگه کدام یک از فیزیکپیشگان بزرگ دنیا که می شناسیم المپیادی بودند؟! ببینید در دهه ی 70 این مملکت هزار تا بد بدختی داشت. دنبال یک سری آدم هایی می گشت که قهرمان سازی کند مردم را به آن مشغول کند و یک غرور ملی کاذب بیافریند که بله ما جزو ملل با استعداد هستیم. با آمریکا مسابقه ی علمی می دهیم و از آنها پیشی می گیریم. المپیاد -و ما المپیادی ها آن نقش را به خوبی ایفا کردیم. تمام شد و رفت. المپیاد برای علم کشور از جهاتی خوب بوده و از جهاتی منفی. جهات مثبت از این قرار ند:(1) باعث شد جامعه که تا آن موقع شدیدا به دنیال پزشک کردن فرزندانش بود اندکی با علوم پایه مهربانتر شود. (2) دوره ی آموزش المپیاد در ایران بسیار آموزنده است. اما جهات منفی نیز بسیارند: (1) خیلی از المپیاد ی ها گمان می کنند المپیاد آخر خط است و بعد از ورود به دانشگاه دیگر درس نمی خوانند. در افتخارات دوره ی دبیرستان چنان غوطه می خورند که شخصیت شان-چه شخصیت اجتماعی و چه شخصیت علمی- دیگر رشد کافی نمی کند. ....
برای فیزیکپیشه ی موفق شدن المپیادی بودن چندان مهم نیست. اما بسیار بسیار مهم است که از همان ترم اول دروس فیزیک و ریاضی را با جدیت کامل بخوانید. تمرین ها خود-بدون کمک گرفتن- سعی کنید دانه به دانه حل کنید و اشکالاتتان را با کمک استادان حل تمرین و سال بالایی ها رفع نمایید. لازم است که انگلیسی تان را تا می توانید تقویت کنید. کتاب های درسی فاینمن را بخوانید و تمرین هایش را حل کنید. بد نیست به سخنرانی های فاینمن که در اینترنت نیز موجود است گوش دهید. اگر فرصت کردید به سری لاندائو و لیفشیتز هم سری بزنید و از روی آن کتب هم دروسی که داده می شود مرور کنید. اگر استاد درستان خوب (یا متوسط رو به خوب درس ) می دهد از حضور در کلاس ها غفلت نکنید. فیزیک را باید سر کلاس یاد گر فت. خود آموزی فیزیک را زیاد توصیه نمی کنم. موقع خود آموزی خیلی از مفاهیم مهم مغفول می ماند.
ممنونم از بابت اطلاعاتتون. راستش من سری Feynman Lectures on Physics رو دارم ولی تمریناتی آخر فصلاش نیست. در ضمن سری لیفشیتز فکر کنم تو ایران چاپ نمیشه با این حال تو اینترنت هم همش رو نتونستم پیدا کنم ولی فکر می کنم واقعا کتاب خوبی باشه. چون خیلی جاها رفرنس دادن بهش. پس شما پیشنهاد می کنید که برای مباحث از چند کتاب به طور موازی استفاده بشه. راستش من برای المپیاد هم همین کار رو کردم و شاید همین دلیل شد که مرحله ی دوم قبول نشم. 2تا سوال دیگر هم داشتم البته اگر وقتتون رو نمی گیرم. 1- بطور معمول چند سال طول می کشه تا فرد به مقطع دکترا برسه؟
2- تو ایران وضعیت GR چطوریه؟ آیا متخصصی داریم تو این زمینه یا کلا بطور جهانی راکد این مبحث؟
ممنونم از بابت اینکه وقتتون رو در اختیار من گذاشتید.
۷ نظر:
سلام خانم دکتر فرزان. می تونید در مورد دکترای پیوسته ی فیزیک توضیح بدید و اینکه آیا تو شریف هست با نه.
ممنون
سلام
من خيلي اطلاع دقيقي ندارم. تا جايي كه من مي دانم چند دوره دكتراي پيوسته در زنجان اجرا شد اما دوره ي موفقي نبود.
راستش را بخواهيد نوشتن برنامه دوره ي دكتراي پيوسته را گردن شاهين انداختند آن هم وقتي شاهين خود دانشجوي دكتري بود!!
شاهين از آغاز با اين برنامه مخالف بود و پيش بيني مي كرد نا موفق از آب در بيايد. به هر حال آقاي دكتر ارفعي -كه استاد راهنماي رسمي او بودند- نوشتن برنامه را به او تحميل كردند.
خيلي از شاهين وقت گرفت.
تمام سعي خود را كرد تا تبصره هايي بگنجاند كه جلوي مشكلاتي كه گمان مي كرد پيش آيد بگيرد.
به هر حال بدون آن كه نامي از شاهين آورده شود آقاياني كه دم از تجربه ي چند ين و چند ساله ي استادي مي زدند برنامه ي شاهين (بخوانيد يك دانشجوي دكتري بي تجربه) را برداشتند و به نام خودشان به وزارتخانه غالب كردند. بدون كار كارشناسي درست و حسابي آن برنامه ناقص و بدون توجه به ظرافت هايي كه شاهين رعايت كرده بود تصويب شد. برنامه در زنجان اجرا شد و نتيجه ي خيلي خوبي نداد.
ممنونم. من از چند نفر هم پرسیده بودم ولی به نتیجه ای قطعی نرسیدم، حالا بالاخره مطمئن شدم.
یک سوال دیگری هم داشتم.به نظر شما المپیادی بودن شرط موفقیت تو رشته ی فیزیکه؟ یعنی فرد غیر المپیادی هم می تونه به موفقیت برسه یا نه؟
یعنی اینکه چقدر اهمیت داره المپیادی بودن؟
مگه کدام یک از فیزیکپیشگان بزرگ دنیا که می شناسیم المپیادی بودند؟!
ببینید در دهه ی 70 این مملکت هزار تا بد بدختی داشت. دنبال یک سری آدم هایی می گشت که قهرمان سازی کند مردم را به آن مشغول کند و یک غرور ملی کاذب بیافریند که بله ما جزو ملل با استعداد هستیم. با آمریکا مسابقه ی علمی می دهیم و از آنها پیشی می گیریم. المپیاد -و ما المپیادی ها آن نقش را به خوبی ایفا کردیم. تمام شد و رفت. المپیاد برای علم کشور از جهاتی خوب بوده و از جهاتی منفی.
جهات مثبت از این قرار ند:(1) باعث شد جامعه که تا آن موقع شدیدا به دنیال پزشک کردن فرزندانش بود اندکی با علوم پایه مهربانتر شود. (2) دوره ی آموزش المپیاد در ایران بسیار آموزنده است.
اما جهات منفی نیز بسیارند: (1) خیلی از المپیاد ی ها گمان می کنند المپیاد آخر خط است و بعد از ورود به دانشگاه دیگر درس نمی خوانند. در افتخارات دوره ی دبیرستان چنان غوطه می خورند که شخصیت شان-چه شخصیت اجتماعی و چه شخصیت علمی- دیگر رشد کافی نمی کند.
....
برای فیزیکپیشه ی موفق شدن المپیادی بودن چندان مهم نیست. اما بسیار بسیار مهم است که از همان ترم اول دروس فیزیک و ریاضی را با جدیت کامل بخوانید. تمرین ها خود-بدون کمک گرفتن- سعی کنید دانه به دانه حل کنید و اشکالاتتان را با کمک استادان حل تمرین و سال بالایی ها رفع نمایید.
لازم است که انگلیسی تان را تا می توانید تقویت کنید.
کتاب های درسی فاینمن را بخوانید و تمرین هایش را حل کنید. بد نیست به سخنرانی های فاینمن که در اینترنت نیز موجود است گوش دهید. اگر فرصت کردید به سری لاندائو و لیفشیتز هم سری بزنید و از روی آن کتب هم دروسی که داده می شود مرور کنید. اگر استاد درستان خوب (یا متوسط رو به خوب درس ) می دهد از حضور در کلاس ها غفلت نکنید. فیزیک را باید سر کلاس یاد گر فت. خود آموزی فیزیک را زیاد توصیه نمی کنم. موقع خود آموزی خیلی از مفاهیم مهم مغفول می ماند.
ممنونم از بابت اطلاعاتتون. راستش من سری Feynman Lectures on Physics رو دارم ولی تمریناتی آخر فصلاش نیست. در ضمن سری لیفشیتز فکر کنم تو ایران چاپ نمیشه با این حال تو اینترنت هم همش رو نتونستم پیدا کنم ولی فکر می کنم واقعا کتاب خوبی باشه. چون خیلی جاها رفرنس دادن بهش. پس شما پیشنهاد می کنید که برای مباحث از چند کتاب به طور موازی استفاده بشه. راستش من برای المپیاد هم همین کار رو کردم و شاید همین دلیل شد که مرحله ی دوم قبول نشم.
2تا سوال دیگر هم داشتم البته اگر وقتتون رو نمی گیرم.
1- بطور معمول چند سال طول می کشه تا فرد به مقطع دکترا برسه؟
2- تو ایران وضعیت GR چطوریه؟ آیا متخصصی داریم تو این زمینه یا کلا بطور جهانی راکد این مبحث؟
ممنونم از بابت اینکه وقتتون رو در اختیار من گذاشتید.
اتفاقا در ایران GRکار زیاده. مثل دکتر سپنجی دانشگاه شهید بهشتی.
4 سال لیسانس +2 کارشناسی ارشد
ارسال یک نظر